Κλασικά και αγαπημένα: Η Άνοιξη του Βιβάλντι

Το κονσέρτο, όπως δηλώνει και ο τίτλος, περιγράφει την Άνοιξη. Ένας παρατηρητικός ακροατής θα ακούσει το κελάηδισμα των πουλιών, το γάργαρο νερό, τα τζιτζίκια, την καταιγίδα, κλπ.

Το έργο αυτό είναι ένα από τα πρώτα έργα “περιγραφικής” ή “προγραμματικής” μουσικής (program music).
Ήδη σε έργα παλαιότερων συνθετών μπορούμε να ακούσουμε τη μουσική να αναφέρεται σε διάφορα γεγονότα ή φυσικούς ήχους: από μια μάχη μέχρι …έναν γρύλλο. Όμως είναι από το 1800 και έπειτα, την εποχή που ονομάζουμε “ρομαντική”, που συναντάμε όλο και πιο συχνά έργα με τίτλο και προορισμό περιγραφικό. Έτσι μπορούμε να πούμε πως ο Βιβάλντι ήταν αρκετά πρωτοποριακός ως προς το θέμα αυτό.

Ο Βιβάλντι έχει συνδέσει κάθε εποχή, δηλαδή κάθε κονσέρτο, με μερικά όμορφα στιχάκια – “σονέτα” – μα οι μουσικολόγοι ακόμα δεν έχουν καταλήξει ποιο από τα δύο προηγήθηκε: τα σονέτα ή η μουσική;