Το διάστημα τρίτης μικρής είναι αυτό που ακούγεται όταν μιμούμαστε την φωνή του κούκου. Δοκιμάστε το λέγοντας με τραγουδιστό τόνο τις φράσεις “πάμε”, “έλα”, ή απλά … “κούκου”!
Αν τώρα παρατηρήσετε τα παιδικά τραγούδια, αυτά που απευθύνονται κυρίως στην νηπιακή ηλικία, βασίζονται στην πλειοψηφία τους πάνω σε αυτό το μόρφημα – συνήθως και με μια δεύτερη προς τα πάνω (μι – σολ – λα).
Ξεκινώντας με τραγούδια που αποτελούνται από δύο νότες – όπως ο Κούκος, βλ. “Μέσα απ’ το τραγούδι” Α’ μέρος σελ. 15 – τα οποία συνήθως είναι και παιχνιδοτράγουδα, καταφέρνουμε με ευχάριστο και εύληπτο τρόπο να εισάγουμε το κούρδισμα και το συνειδητό τραγούδι δείχνοντας αντίστοιχα με κινήσεις του χεριού (φωνομιμικά) το ύψος. Επίσης περνάμε στο πεντάγραμμο και στην μουσική γραφή απεικονίζοντας στην πιο απλή μορφή τους δύο στοιχεία ταυτοχρόνως: ρυθμό και ύψος (βλ. και βίντεο “Η Ντόλα και η παρέα της 3: Σολ – Μι, Αλαλί”).
“Κούκο, είσαι ‘δω; Έβγα να σε δω” / “Κούκου, δεν μπορείς, κούκου, να με βρεις”
Φυσικά δεν πρέπει να μείνουμε μόνο στο κατιόν διάστημα, όπως αυτό ακούγεται στον “Κούκο”. Τραγουδάμε και άλλα τραγούδια, με τη βοήθεια των οποίων θα απομνημονεύσουμε και την ανιούσα τρίτη μικρή, όπως, π.χ. το Μανιτάρι – “Μέσα απ’ το τραγούδι” Α’ μέρος σελ. 17.
Τι ‘ναι, τι ‘ν’ αυτό; Μανιτάρι μαγικό. Μι Σολ Μι Μι Σολ, είμαι ό,τι θέλω εγώ!
Φροντίζουμε για οποιοδήποτε διάστημα διδάσκουμε να εξασκούμαστε και προς τις δύο κατευθύνσεις.
Τα τραγούδια αυτά δεν είναι απαραίτητο να διδαχθούν στο απόλυτο τονικό ύψος. Το διάστημα φα#-λα θα παρατηρήσετε πως είναι πιο βολικό και λαμπερό για τα παιδιά. Επίσης τα παιδιά μαθαίνουν να τοποθετούν τη φωνή τους στη θέση αυτή, και ακόμα και αν στην αρχή κάποια δυσκολευτούν, γρήγορα θα ενταχθούν στον ήχο της ομάδας και θα “ανοίξει” η φωνή τους. Ο στόχος μας είναι να κουρδίσουν πάνω στο διάστημα, φυσικά χωρίς να έχουν ιδέα για την θεωρία και την τρίτη μικρή. Επομένως είναι καλό να τους δίνουμε την βάση με το όνομα Σολ ή Μι και να τους ζητούμε -σαν παιχνίδι- να τραγουδήσουν τον Κούκο ή το Μανιτάρι (δηλ. την κατιούσα ή ανιούσα τρίτη μικρή!) και από διαφορετικές νότες.
“Μέσα απ’ το τραγούδι” τα παιδιά μαθαίνουν, χωρίς καλά-καλά να το συνειδητοποιήσουν, όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, μια καινούρια γλώσσα. Και μάλιστα με τον πιο φυσικό τρόπο: πρώτα με ήχο (ομιλία-τραγούδι) δίνοντας νόημα (τραγουδώ-παίζω), και μετά με σύμβολα (στο πεντάγραμμο, ή χωρίς αυτό, χρησιμοποιώντας μόνο τέταρτα, όγδοα, και δύο τονικές θέσεις).
Αν σε αυτό το πρώτο βήμα πατήσουν καλά, τότε θα καταφέρουν να κουρδίσουν σε όλες τις σκάλες, στην αρχή την πεντατονική και μετά τις υπόλοιπες.
Καλή αρχή!
